Herdenkingsboom

Naam kunstwerk: herdenkingsboom

Kunstenaar: Les Nossent

Plaats:
begraafplaats Bonheiden, Kerkhofstraat

De begraafplaats van Bonheiden werd in 2015 gefaseerd gerenoveerd tot een aantrekkelijke publieke parkzone. Binnen dit project en rekening houdend met de gewijzigde gewoontes bij een overlijden (crematie – as verstrooiing ) kreeg de strooiweide een pertinente plaats in het geheel.

Aan Les Nossent werd gevraagd dit specifieke deel te bekijken en een voorstel uit te werken waarbij het element “Herdenken – herinneren” zijn plaats zou krijgen. Wat de creatieve invulling, esthetiek en vormgeving betreft werd hem de volstrekte vrijheid gegeven. Het werd een landschapselement en op papier tekende zijn potlood een “BOOM”. Niet zomaar een natuurgetrouwe weergave maar een gestileerd beeld, dat een nieuwe realiteit oproept, een beeld dat voldoende symboliek bevat maar wars is van een traditionele iconografie, kortom een symbool waarbij iedereen, ongeacht zijn/haar overtuiging zich kan vinden. 

Deze uit Cortenstaal gelaserde boom is de drager voor zij die ons voorafgingen. Zijn blaadjes dragen de namen van onze dierbaren. De “BOOM” als symbool voor leven en dood. Jaarlijks voltrekt zich de cyclus: lente – zomer – herfst – winter; ondertussen verspreidt hij zijn genetisch materiaal zodat de continuïteit verzekerd wordt. Ook wij kennen parallel deze fases in ons leven.

De “BOOM”, een teken om de tijd stil te zetten, om even te dromen, onze emoties en herinneringen aan hen die wij lief hadden opnieuw een gezicht te geven. Corstenstaal, een robuust materiaal dat naarmate de tijd vordert een mooiere oxydatie en patine genereert. De “BOOM” opgebouwd uit driehoeken met een stevige basis, de stam, symbool van standvastigheid. De punt naar boven gericht als symbool voor het transcendente; het gestileerd lover als symbool voor onvolmaaktheid, het perpetuum mobile.

Bij de boom staat een gedicht van David Troch, vrucht, eveneens uitgewerkt in cortenstaal:

vrucht

wat vrucht was,

woekert van wortels tot stam,

kruipt na weken boven de aarde.

voorzichtig richt het takken naar de wind,

laat knoppen de kop opsteken, sprokkelt

bloesem, vogels, leven.

opgewekt wuift het uitzicht toe,

tot het moe en eerst de lucht,

dan de bodem kleurt.

voortdurend van niets tot iets

tot niets, zo hangen ook wij

hier rond.

David Troch